Skos ławki i angaż piersiowego

26 marca, 2024
Kategoria: blog

Wiktor Wrzesiński

Skos ławki i angaż piersiowego

Krąży przekonanie, że ławka pozioma to środkowa część piersiowego, a ławka skośna jest na jego górną część. Nie jest to jednak takie proste, a dzisiaj opiszę dlaczego.

Różnice anatomiczne

Każdy z nas jest zbudowany nieco inaczej, to co dzisiaj nas szczególnie interesuje to budowa klatki piersiowej. Dosłownie każdy ma inną jej budowę, jedni mają wielką, pojemną, bańkowatą klatkę, gdzie mostek znajduje się sporo przed linią obojczyków, a drudzy mają tą klatkę po prostu płaską. Te różnice będą kluczowe jeżeli chcemy rozpatrywać u kogo jaki kąt ławki będzie angażował poszczególną część piersiowego jako prime movera.

Pojemna klatka

Zazwyczaj trójboiści, którzy mają świetne wyciskanie mają takie klatki, zauważycie, żę ich odległość kręgosłupa od mostka jest spora, a obszerność i objętość ich klatki jest imponująca. Wszystko to sprawia, że piersiowy inaczej układa się na ich żebrach. Z natury mają oni większą przewagę mechaniczną jeżeli chodzi o rekrutowanie włókien do pracy. Ich wewnętrzne ramię siły jeżeli chodzi o mięsień piersiowy większy też wielokrotnie jest dłuższe niż u przeciętnej osoby, co sprawia, że w sytuacjach gdzie piersiowy przeciętnej osoby nie jest w stanie generować już za dużej rotacji kości wokół stawu u osób z większą klatką piersiową wciąż może być ta możliwość. Warto tu również zaznaczyć, że tacy osobnicy z natury kładąc się na ławce poziomej będą automatycznie tworzyć dużo większy naturalny mostek niż zwykła osoba.

Płaska klatka

Druga część osób ma nieco utrudnione życie z racji na to, że ich klatka jest płaska. Skutkiem tego jest piersiowy, który jest słabszy w wielu sytuacjach i nie jest w stanie tak efektywnie przyczyniać się do niektórych ruchów. Te osoby kładąc się na ławce poziomej będą tworzyły mostek, który jest delikatny.

Oporowanie grawitacji

Siła zewnętrzna, która działa podczas wyciskań na wolnym ciężarze to grawitacja, czyli wektor jest skierowany zawsze prosto w dół. Aby przeciwstawić się tej sile idealnie byłoby oddziaływać siłą o tym samym kierunku, ale przeciwnym zwrocie (strzałka w górę). Zależnie od budowy poszczególnych osób i kąta ławki inne części piersiowego będą w inny sposób ułożone, co za tym idzie w inny sposób będą oporować grawitacji.

Pojemna klatka

Ludzie, których klatka jest objętościowa, a ich mostek jest wysunięty sporo przed linię obojczyków mają dużo większy ”spadek” i ich dolne włókna na ławce poziomej leżą najwyżej. Z racji na fakt, że ich mostek jest skierowany mocno ku górze ich dolne włókna w takiej pozycji leżą dosyć dogodnie, aby oporować sile grawitacji. Dodając do tego mostek, który większość osób robi powoduje to sytuację, gdzie dolne włókna leżą praktycznie w płaszczyźnie oporu. Są one ułożone zgodnie z wektorem grawitacji, więc mogą przyczynić się do wypchania ciężaru dużo efektywniej niż te środkowe. Dlatego u takich osób ławka pozioma zazwyczaj będzie obciążała bardzo mocno dolne włókna piersiowego.

Zwiększając skos powoduje to przesunięcie włókien w przestrzeni, na skosie 15 stopni zależnie od budowy wciąż przewagę mogą mieć włókna żebrowe. Osoby z bardzo wypukłą klatką z pewnością wciąż będą obciążały właśnie tą część piersiowego. Natomiast te, które mają wypukłą, jednak nie jest to tak niesamowity stopień tej wypukłości przesuną priorytet na część mostkową(środkową).

Jeszcze większy skos rzędu 30 stopni może obciążyć bardziej część obojczykową, jednak zazwyczaj wciąż powoduje to dominację włókien mostkowych, a jedynie nieco większy angaż tych górnych. Oczywiście angaż dolnych włókien spada.

Płaska klatka

Tutaj na ławce poziomej sytuacja ma się nieco inaczej, włókna takich osób są zazwyczaj ułożone w taki sposób, że to środkowa część piersiowego ma najlepszą pozycję do oporowania grawitacji. Dolna oczywiście też się do tego przyczynia jednak w znacznie mniejszym stopniu.

Na skosie rzędu 15, 30 stopni angaż włókien obojczykowych zwiększa się jeszcze bardziej. U osób z taką budową zazwyczaj skos 15-30 stopni jest w zupełności wystarczający, aby zaangażować górną część piersiowego.

Mostek

Mostek, który wytwarzamy może przesuwać angaż piersiowego między poszczególne jego części. Robiąc mostek na ławce poziomej bardziej w linii z grawitacją ustawiamy część żebrową. Na skosach sytuacja ma się nieco inaczej. Jeżeli normalnie leżąć płasko np. na ławce ze skosem 30 stopni mamy świetną pozycję, gdzie obojczykowe włókna przyczyniają się mocno do przeciwdziałania oporowi zrobimy znaczący mostek to włókna mostkowe mogą być w sytuacji, gdzie będą w lepszej pozycji do prowadzenia ruchu.

Podsumowanie

Każdy jest nieco inny i warto zwracać uwagę na takie detale, gdyż mogą one być znaczące. Nie ma jednej takiej samej sytuacji, gdzie jedno ustawienie ławki zrekrutuje wszystkie włókna w ten sam sposób. Dlatego ruchy na wyciągach, gdzie możemy dostosować kąt oporu mogą być kluczowe do rozwoju niektórych części piersiowego np. części obojczykowej u osób z pojemną klatką piersiową. Żeby podsumować wszystko: skos nie sprawia od razu, że część górna piersiowego będzie najmocniej obciążana. Zazwyczaj to właśnie wtedy ta środkowa dostaje najwięcej pracy. Warto wziąć to pod uwagę przy waszym następnym planie.